کد مطلب:22752 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه است كه ميگويند: هر كه به خدا نزديكتر است درد و بلايش هم بيشتر است؟ يك فرد كه اين طور باشد، چگونه ميتواند تحمل كند و اميدوار باشد؟ زيرا او مصون از خطا نيست و هم در اين دنيا سختي ميبيند و هم در آن دنيا به خاطر مكافات عملش. آيا چنين امري باعث دوري از خدا نميشود؟

براي كساني كه به مراتبي از معرفت الهي دست يافتهاند، آن چه كه از ديدگاه ما انسانهاي عادي و مادي سخت و غير قابل تحمل است، شيرين و دوست داشتني است; بلكه آنها از پلكان سختيها و ناملايمات روزگار به اوج معرفت و كمال انساني ميرسند و در آخرت هم اجر و پاداش ميبينند. پس نه تنها ناملايمات، آنها را از خدا دور نميسازد بلكه هم در دنيا به لذائذ معنوي دست مييابند و هم در آخرت به اجر معنوي ميرسند. البته; كثرت بلا در همة موارد علامت قرب بيشتر به معبود نيست بلا براي ظالم عقوبت و براي مؤمن امتحان و براي اوليأالله درجه است.